Mooi einde voor D1, maar geen prijs...

Kleifran op weg naar 4-0 na een geweldige pass van Timo.

Ryan uit de wedstrijd geschopt.

lekkere taart, mooie tekst...

Jesper laat de champagenkurken knallen.

10-05: Semper Altius D1 – Sportclub Monster D3 5-2 (4-1).

Vanwege de kampioensrace was onze wedstrijd omgedraaid met de C1 zodat we pas om kwart over tien hoefden af te trappen en daarna niet zo lang op de uitslag van VELO hoefden te wachten. En of het nou aan dat extra uurtje slaap lag weet ik niet, maar D1 ging uitstekend van start. In de stromende regen overigens, maar op kunstgras heb je daar geen last van. De hele eerste helft speelden we prima en combineerden we naar een heleboel kansen. In de beginfase was scoren nog een probleem, alleen Timo wist in de zevende minuut met een hoog schot raak te schieten. Het tweede kwartier wisselden we zo dat er wat meer snelheid voorin kwam en toen ging het hard. Timo maakte nog twee prachtige goals (een mooie volley na een corner van Jesper en een intikker na een mooie actie van Jesper) en hij had ook nog een prachtige assist, een steekbal op Kleifran die daarna de keeper omspeelde en 4-0 binnen tikte. En eigenlijk hadden we nog meer goals moeten maken. In de blessuretijd van de eerste helft gingen we achterin de fout in en scoorde Goliath (wat was die jongen groot…) tegen.

In de rust was het vertrouwen groot want we waren veel beter geweest. We begonnen dus te slap aan de tweede helft. Slecht wegwerken leverde een enorme kans op voor de gasten maar met een geweldige redding voorkwam Robin de 4-2. Die een minuut later toch viel: bij een corner kon de kleinste van Monster ongehinderd inkoppen. Gelukkig was de eerste echte aanval van ons daarna ook raak. Yassin gaf een prachtige assist op Kleifran en die zorgde weer voor een verschil van drie. Het voetbal was er bij ons echter een beetje uit, al kwam dat ook door de tegenstander die kennelijk te horen had gekregen dat ze zich niet makkelijk moesten laten wegspelen. Ik denk dat we vijf keer het veld in moesten vanwege een blessurebehandeling en Ryan kon na een enorme schop zelfs niet verder.  Zijn tegenstander kreeg geel en moest vijf minuten toekijken. Gevolg van dit alles was dat er een stuk minder te genieten viel voor de toeschouwers en de wedstrijd doodbloedde. Het bleef dus bij 5-2 en daarmee had D1 zijn plicht gedaan. Het werd nu afwachten wat VELO ging doen. De ouders hadden ook hun best gedaan. Er was taart voor de spelers en kinderchampagne want kampioen of niet, het was een geweldig jaar geweest. Robert was inmiddels naar Delft gereden en al snel kwamen de berichten dat VELO veel te sterk was voor Full Speed. Uiteindelijk werd het 1-5 en omdat VELO zijn laatste wedstrijd bij Vredenburch op zeker gaat winnen worden zij kampioen. Nou ja, we hebben er niet wakker van gelegen. Met muziek in de kleedkamer en een extra lange douchesessie werd de competitie afgesloten en daarna bleven vrijwel alle spelers op Semper om de hele dag nog met elkaar te voetballen. Zoals het hoort op deze leeftijd…