Zinderende beslissingswedstrijd op Houtrust

Vandaag stond de beslissingswedstrijd op het programma tussen onze jongens onder13 en de ADO Den Haag meiden onder14. Als we onze gestaakte wedstrijd tegen VUC met een 3-0 tussenstand als gespeeld beschouwden , dan  stonden we 1 punt voor op ADO. Dit scenario zagen wij een aantal weken geleden al aankomen en werd met de week reëler. De zwaarbevochten 7 punten uit de wedstrijden tegen Wilhelmus, Concordia en SVC’08 waren precies genoeg om vandaag met een gelijkspelletje te kunnen volstaan. Laatste wedstrijd tussen de nummers 1 en 2. Winner takes all. Op Houtrust. Hoe spannend is dat?   ADO Den Haag had alles uit de kast getrokken om deze wedstrijd ook echt als een finale te laten voelen. Stel je voor, hoofdveld Scheveningen, het hek in de hoek bij de kleedkamers gaat open, beide ploegen komen tegelijkertijd achter de scheidsrechter aan het veld op. Aanvoerders voorop, keepers erachter, alle spelers in een rijtje volgend. Bij opkomst groen-gele rookpotten en applaus van alle aanwezigen, en dat waren er best veel. Fotograaf die de opkomst vastlegt en veel ouders die met hun mobiele telefoontje hetzelfde doen. Opstellen naast elkaar in de middencirkel, weer een officieel fotomomentje, handjes schudden, leuke wedstrijd wensen en dan je plekje zoeken. Eerlijk gezegd vond ik alleen deze opkomst voor onze jongens al leuk genoeg om het een geslaagde voetbalzaterdag te kunnen noemen, maar dit was slechts een voorproefje. De wedstrijd moest nog beginnen.   Dit meidenteam van ADO was deze competitie matig begonnen en had in het begin wat punten laten liggen. Gaandeweg de competitie regen ze de overwinningen steeds makkelijker en met overtuigender cijfers aaneen. Vooral de 7-1 tegen mede-titelkandidaat Wippolder was impressive. Dit was echt een hele sterke ploeg. Fysiek en conditioneel stak het om te beginnen al enorm goed in elkaar. Meiden waren groot, sterk en snel en wisten elkaar in de beginfase uitstekend te vinden. De eerste tien minuten hadden we grote moeite om het moordend hoge tempo bij te benen. ADO hield het veld goed breed en was veel beweeglijker en comfortabeler aan de bal dan wij. Toch hielden onze backs goed stand tegen de vaardige en pijlsnelle buitenspelers en werden de spits en opkomende middenvelders afdoende gestuit door ons centrale duo. Meer dan een paar corners en een vlammend afstandsschot bovenop onze lat hoefden we vooralsnog gelukkig niet toe te staan. Voorin hadden we nog geen kans gehad. Gaandeweg de eerste helft schudden we de spanning een beetje van ons af en lukte het ons wat beter om van onze goal af te komen. Op het middenveld snapten we dat we bij treuzelen van de bal werden gelopen en ging het handelingstempo een tikje omhoog. Ook Jan ontdeed zich een paar keer van zijn directe tegenstander maar kwam dan een van de twee ijzersterke en razendsnelle centrale verdedigers tegen. Achterin werden de snelle spitsen goed bespeeld en was de rugdekking prima. Na het eerste collectieve wisselmoment kwam Allen van linksbuiten weer centraal in de spits te spelen en Jayden op links. In korte tijd waren het beide heren die dicht bij een goal waren. Eerst schoot Allen, een fractie van een seconde voordat hij onvrijwillig en spijkerhard met de noppen van een verdediger te maken kreeg, van dichtbij net naast. Daarna gaf Jayden, na goed afleggen, weliswaar de bal de goede coördinaten mee maar was de keeper de situatie de baas. Net terwijl we wat beter in de wedstrijd kwamen en we ook aanvallend wat meer weerstand leken te kunnen bieden aan ADO, was het een middenvelder die van een meter of 25 de bal verwoestend hard in de verre kruising streepte. Xander die op eerdere momenten alle gevaar prima onschadelijk had weten te maken, was hierop volstrekt kansloos. Een orkaan van geluid steeg op en de manier en uitbundigheid van juichen maakte duidelijk wat er voor beide ploegen in deze wedstrijd op het spel stond. Met deze kleine achterstand gingen we de rust in. Het kleine voordeel waarmee we aan de wedstrijd waren begonnen was met dat ene doelpunt ongedaan gemaakt.   Tijdens de rust waren de onzen langs de lijn het erover eens dat ADO een meer dan voortreffelijke ploeg had, dat het een fantastisch schouwspel was en dat we zelf prima partij hadden geboden. De twee kansjes gaven een sprankje hoop dat íe de tweede helft misschien nog wel eens zou kunnen vallen.   Tweede helft begon bijna dramatisch. Defensief geklungel van ons werd godzijdank gevolgd door offensief geklungel want anders was de marge waarschijnlijk onoverkomelijk geworden. Gelukkig voor ons kwamen wij wat beter in ons spel en werd er bij tijd en wijle heel aardig en snel gecombineerd. Wij kwamen wat meer van onze eigen helft af en ook op het middenveld en voorin gooiden we de schroom een beetje van ons af en de beuk er in. ADO had hier en daar wat overtredingen nodig om Jan en Allen aan banden te leggen. Toch kon de Haagse defensie ongeveer een kwartier voor tijd niet voorkomen dat een lange bal van achteruit Allen bereikte. Zwaar gehinderd maar vastberaden in zijn missie, nam hij de bal mee en schoot hij de gelijkmaker binnen. Nu was het onze beurt om te juichen. Het laatste stuk van de wedstrijd had kwalitatief te lijden onder de spanning maar was daardoor zeker niet minder leuk. ADO wisselde en gooide alles op de aanval waardoor wij achterin 1 op 1 kwamen te staan. Onze achterhoede verdedigde echter heel doortastend en was gelukkig in staat om ADO bij Xander uit de buurt te houden. Door de ruimte die wij voorin kregen waren Sem en Jayden nog dichtbij de allesbeslissende treffer maar helaas viel die net niet. Arme Tom, waar we langs de lijn nog de ADO meiden van hadden horen zeggen dat ie zo “schattig” was, werd in het strijdgewoel onder de voet gelopen en moest geblesseerd het veld verlaten. Op karakter werd de wedstrijd uitgespeeld en omdat we allebei niet aan het langste eind trokken, eindigde de wedstrijd in een 1-1 gelijkspel. Na het affluiten schoot een van de speelsters van ADO de bal uit frustratie onbedoeld nog in de buik van de scheidsrechter die hierdoor tegen de vlakte ging. Een vreemd einde aan een legendarische wedstrijd van onze mannen die hiermee ongeslagen zijn gebleven in een competitie met een aantal uitstekende ploegen. Na de wedstrijd namen Maurice, Maurice en Yannick de felicitaties in ontvangst van hun ADO collega’s en Hare Koninklijke Voetbalvrouwenhoogheid Sarina Wiegman, hoe gaaf is dat. Alle lof en respect voor dit team van ADO. Het was echt steengoed. Maar nog veel ongelooflijker dat onze jongens dit team, niet alleen over 10 wedstrijden, maar ook in een zinderende finale in een rechtstreeks duel van zich af hebben weten te houden. Eerlijk gezegd speelde iedereen op de toppen van zijn kunnen en dan zijn we kennelijk ook hiertoe in staat. Door dit resultaat zullen we na de winterstop een plekje krijgen in de sterkste 1e klasse competitie die wordt samengesteld uit de top3 uit de vier 1e klassen van voor de winterstop. De jongens doen ook vanuit dat opzicht onze clubnaam eer aan.   Natuurlijk kwamen na afloop in de kleedkamer het confettikanon en de kinderchampagne uit de tas en ging de groengele ADO-kampioenstaart in de vuilnisbak. Oprecht sneu voor hen maar fantastisch voor ons. Na afloop namen we alle uitbundigheid nog even mee naar Semper waar de jongens gezamenlijk passend afsloten met een lekker patatje aan de kampioenstafel. WOW, wat een gedenkwaardige ochtend was dat.   Ik weet zeker dat ik namens alle ouders spreek als ik de jongens complimenteer met hun inzet en onze trainers met de voortreffelijke manier waarop zij op geheel eigen manier resultaat en plezier hebben weten te combineren. Dat wordt zeer op prijs gesteld.   Op naar de tweede helft van dit al memorabele jaar, in een nog uitdagender competitie!