Kagia 2 - Semper Altius 3

De laatste pot van het seizoen zit er op Een lichtelijk geflatteerde uitslag naar mijn mening. Konden we de eerste helft nog goed meekomen met een aantal grote kansen voor onder meer Dennis en een herboren Stikkeltje, die tot mijn stomme verbazing na verloop van een seizoen of drie ineens wel over techniek blijkt te beschikken, hobbelden we aardig mee met de mannen van Kagia.

Onder leiding van een geïmporteerde scheidsrechter uit het land van Lady Diana kon het dan ook niet uitblijven dat er taal technisch enige problemen ontstonden tussen de leidsman en de op het veld ronddartelende spelers van Semper. Onze Engelse vriend, zo bleek, had naast het edele voetbalspel nog een hobby welke hij op het hoogste niveau bedreef en dat bleek kaarten te zijn, hij toverde diverse gele en zowaar ook een rode uit zijn welgevormde kontzak

Gedurende het potje ballen ontdekte hij zo her en der bij de kollossen van drie her en der wat stukjes edelmetaal wat om de diverse nekken en wapperende handjes aanwezig was en op zijn uitdrukkelijk verzoek stond ik er dan ook binnen de kortste keren bij als een rijkelijk behangen en versierde kerstboom en heel even vreesde ik voor de amputatie van een van Bas Jansen zijn vingers toen hij om tape vroeg, hoe bedoel je tape, we hadden nog geen eens ballen en een waterzak. Nadat ook Bas zijn ring had afgekregen kon ik dus weer, scheeflopend door het sieraad in mijn broekzak, richting dug-out.

Wij van drie geconfronteerd werden met de rentree van de Brabander, met andere woorden de kop van een toekan op het lijf van een olifant, met de startsnelheid van een nijlpaard en hij zijn wederopstanding luister bij zette met een heus doelpunt vond hij, wij vonden het meer een slap aftreksel van een zwaar mislukte voorzet die langs het keepertje zwabberde. Ik ben wel zo vrij geweest om de aanbieding van Blijdorp voor dit wonderlijke wezen naast mij neer te leggen.

Wij kunnen terug kijken op een super seizoen zoveel punten halen we nooit meer, de sfeer was helemaal toppie en naar wat ik heb horen verluiden gaan we ongewijzigd verder, alleen maar aangevuld met het hierboven omschreven vreemdsoortig wezen dat nog steeds lekker tegen een bal aan kan trappen