Bizarre slotfase redt D1

15-03: Semper Altius D1-Den Hoorn D4 5-3 (1-2).

Dat wedstrijden in de D-klasse plotseling kunnen kantelen dat mag algemeen bekend zijn, maar zo’n extreme kanteling als in deze wedstrijd had ik nog nooit eerder meegemaakt. Vanaf de eerste seconde speelde Semper een moeizame wedstrijd en was er ook geen strijdlust. Terwijl er afgelopen donderdag fantastisch getraind was. De eerste vijf minuten kreeg Den Hoorn al een paar niet te missen kansen maar Robin bleek weer eens niet te passeren. Daarna kwamen we iets beter in de wedstrijd en soms slaagden we erin een combinatie te maken, zoals na een kwartier toen Timo met rechts (!) het eindstation was en we met 1-0 voorkwamen. Dit zorgde echter niet voor rust en vertrouwen, Den Hoorn bleef veel feller. Hun spits was wat groter dan de gemiddelde D-tegenstander en die moet zich heerlijk gevoeld hebbben want hij kreeg alle ruimte om acties te maken. De 1-2 achterstand met rust was dus logisch. In de rust hebben we de kids ervan proberen te overtuigen dat, als ze iets meer geloof in zichzelf zouden hebben en iets fanatieker zouden verdedigen, we nog makkelijk konden winnen. Maar ook de tweede helft gaf een zelfde spelbeeld te zien: een scherper Den Hoorn dat terecht op 1-3 kwam en eigenlijk nog veel meer goals had moeten maken, maar Robin was bij ons weer in topvorm. En wij kregen in de eerste 20 minuten van de tweede helft één kans: Tycho’s schot werd door de keeper met moeite gekeerd. Opa Ger moest vanwege werkzaamheden weg in de 50^e minuut en dat vond ie niet eens erg deze keer, het was een verloren ochtend geweest… Toen hij een uur later terugkwam op Semper vroeg hij niet eens hoeveel het geworden was. En toen we hem de eindstand vertelden geloofde hij het pas toen we het briefje met doelpuntenmakers lieten zien. Speciaal voor opa Ger hier ook nog de beschrijving van acht dolle dwaze minuten: In de 52^e minuut dacht Timo toen de bal lekker stuiterde: lat ik dan maar schieten. En van minstens 25 meter schoot hij die bal fantastisch in de kruising… En ineens was er weer geloof, vuur, plezier en beleving bij onze D1. Zodra Den Hoorn de bal had werd de tegenstander opgejaagd en aangepakt en als we de bal hadden veroverd deden we er wat goeds mee. In de 55^e minuut kreeg Ryan van dichtbij een schietkans maar via een Den Hoorn been ging de bal net naast. Omdat die verdediger eerlijk vertelde dat hij het schot geblokt had kregen we een corner en die kwam via Timo bij Ryan, die niet meer kon missen: 3-3. Snel de bal uit het net pakken want we hadden nog vijf minuten over voor de winnende. Den Hoorn was klaar en kwam niet meer aan aanvallen toe en alleen via een overtreding kon Timo afgestopt worden: vrije trap links aan de zijkant van het strafschopgebied, een meter of zeven van de achterlijn af. Jesper ging erachter staan en die schoot de bal prachtig in de korte hoek in de kruising: 4-3! En nog maar een minuut te spelen! Vanaf de aftrap werd Den Hoorn weer opgejaagd en op hun helft konden we de bal alweer veroveren. Timo gaf een steekpassje op Kleifran en die was net eerder bij de bal dan de keeper en punterde hem onder hem door: 5-3 en een enorm feest volgde. Niet veel later floot de prima scheidsrechter Marcel af en gingen de Semper spelertjes juichend van het veld af en in de kleedkamer ging het feestje (mede dankzij Jacco’s verjaardag) nog even door. En natuurlijk mogen we blij zijn met de laatste acht minuten, maar stel je nou eens voor dat we de hele wedstrijd met de instelling van de slotfase gespeeld hadden… Later op de middag bleek ook nog dat VELO 0-0 gespeeld had dus het wordt weer spannend bovenin. Maar laten we ons niet meer laten afleiden door de stand. We moeten eerst goed trainen, daarna wedstrijden spelen met de inzet en beleving van de laatste 8 minuten tegen Den Hoorn en dan ga je als het goed is vanzelf nog veel punten pakken. En dan zien we ergens in mei wel hoe het afloopt.